Zonwering, Jelle Cleymans en Pulled pork
Een vreemde combinatie van drie dingen die onze avond van 27 februari hadden kunnen samenvatten.
Voor de ondernemers die ons een bezoek brachten die avond klinkt deze woordcombinatie wellicht niet zo vreemd.
Maar wacht, ik zal het toch even verduidelijken; 2020 is voor ons een feestjaar, wij bestaan immers veertig jaar.
Om ons feestjaar van start te laten gaan nodigden we onze collega’s van Ondernemend Beerse uit. Je zou kunnen zeggen, een netwerkavond om samen ons veertig jarig bestaan te vieren.
Blozende wangen
Bij binnenkomst mocht iedereen een mooi compliment ontvangen van ‘Jean Til’, de wereldkampioen in het geven van complimenten. Want, iedereen verdient een compliment! En de complimenten van Jean Til, ja die laten niemand onberoerd. Ze waren zo overdonderend, zo origineel, zo mooi geformuleerd, … dat het haast ongemakkelijk werd.
Met een blozende wang en een glaasje bubbels in de handen volgt een rondleiding in onze toonzaal die eindigde in de feestruimte boven.
Streepje muziek
We verwelkomen iedereen met een korte speech maar geven snel de microfoon door aan, niemand minder dan, Jelle Cleymans. Geen “Met de trein naar Oostende, tsjoeke tsjoeke tuut”, maar het nummer Sancta Maria van Bobby Prins dat weerklinkt uit de boxen.
Hapje Tapje gewijs brengen we de avond door. Een opgestoken hand met een “hé, da’s lang geleden, tof u nog eens te zien!” hier, een babbeltje daar en de avond vliegt razendsnel voorbij.
Het begint steeds gezelliger te worden en we fluisteren tegen elkaar “We zullen morgen wel opruimen hé?”
Net-even niet-Werken
Wanneer Jelle Cleymans en de band hun optreden afsluiten met ‘Het is een nacht’ van Guus Meeuwis worden we nog getrakteerd op een lekker broodje pulled pork.
Stilaan begint dan de avond op z’n einde te lopen. We hebben ervan genoten, we hebben ontzettend fijne en interessante gesprekken gehad met de vele ondernemers uit Beerse en omstreken. Als aandenken delen we old-skool Polaroid foto’s uit en mag iedereen nog een goodiebag in ontvangst nemen. Onze gasten worden veilig, per taxi, afgezet en wij zetten ons nog even aan de toog.
We trakteren onszelf nog op ‘de leste’ en zeggen tegen elkaar;
“Het was goed hé?! Ik hoop dat iedereen er ook zo van genoten heeft. Zo netwerken kan toch eigenlijk wel gezellig zijn. Het is eigenlijk bijna Net-even niet-Werken!”
